سرمایه گذاری سبز؛ مسئولیت اجتماعی فعالان گردشگری ایران
سازمان جهانی گردشگری در هر سال میلادی برای روز جهانی گردشگری (۲۷ سپتامبر) یک شعاردر نظر می گیرد و از ماهها قبل آن را در وب سایت سازمان و یا از طریق رویدادهای مختلف به کشورهای عضو اطلاع رسانی می کند تا این کشورها رویکرد اصلی فعالیت های خود را در آن سال به سمت و سوی آن شعار سوق دهند و به تعالی و تحقق آن کمک نمایند.
این سازمان شعار روز جهانی گردشگری سال ۲۰۲۳ را « گردشگری و سرمایه گذاری های سبز» نام نهاده و با توجه به شرایط خاص آب و هوایی و تغییرات اقلیمی این روزها و سالهای جهان و لزوم گام نهادن کشورها به سمت و سوی پروژه های سرمایه گذاری سبز و پایدار، این نام گذاری اقدامی شایسته و ارزنده به شمار می رود.
در حقیقت سرمایه گذاری سبز در صنعت گردشگری به معنای سرمایه گذاری در پروژه ها و فعالیت هایی است که هم از لحاظ اقتصادی سودآور باشند و هم به حفظ و حراست از محیط زیست و منابع طبیعی کمک کنند و در این نوع سرمایه گذاری، توجه به مسائل زیست محیطی و اجتماعی و اصول توسعه پایدار گردشگری مدنظر قرار می گیرد.
به طور کلی سرمایه گذاری سبز در صنعت گردشگری می تواند به اشکال زیر صورت پذیرد:
1-حداث پروژه های گردشگری سبز: همچون ساخت هتل هایی که از منابع انرژی تجدیدپذیر استفاده کنند و سامانه های صرفه جویی در مصرف آب و انرژی و سیستم های مدیریت پسماند نیز داشته باشند. محیط ها و پارک های طبیعت گردی گردشگری روستایی و عشاری، بومگردی ها، هتل های سبز، مناطق نمونه گردشگری، اردوگاه های گردشگری و … از جمله تأسیساتی هستند که می توانند در این زمینه پیشرو باشند.
2-ترویج بسته های سفرمسئولانه و پایدار: ترویج و گسترش بسته های سفری که از مناظر طبیعی محافظت کنند و با رعایت مسائل زیست محیطی، فرهنگ و جوامع محلی، تجربه ای ماندگار برای گردشگران خلق کنند .همچون تورهای اکوتوریستی که ماهیتشان مسئولانه و مبتنی بر احترام به جامعه میزبان است و اقداماتی همچون جمع آوری و اجرایی سیستم بازیافت مواد در عرصه طبیعت از جمله ویژگی های اینگونه بسته های سفر می باشند.
3-حمایت از کسب و کارهای محلی: مصداق عینی این قبیل کسب و کارها، اقامتگاههای بومگردی هستند که بر اساس معماری ، ویژگی های جغرافیایی و فرهنگی مناطق روستایی و عشایری ایجاد و ضمن کمک به آبادانی و اقتصاد روستاها، به اشتغالزایی، معرفی فرهنگ محلی و بومی و مهاجرت معکوس نیز کمک شایانی می کنند.
4-ترویج استفاده از وسایل حمل و نقل پایدار: همچون استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، دوچرخه سواری و پیاده روی در امر جابجایی گردشگران در مقاصد گردشگری که در بسیاری از محورها و مقاصد گردشگری دنیا مورد توجه قرار گرفته است و بایستی این فرهنگ صحیح در کلیه ی مقاصد توریستی ایران گسترش یابد.
5-حفاظت از منابع طبیعی: حفظ مناطق طبیعی، جنگل ها، دریاچه ها و پارک ها به عنوان مقاصد گردشگری و اجرای استراتژی هایی درست برای حفاظت از آنها بر گسترش گردشگری سبز و فعالیت ها و سرمایه گذاری های مبتنی بر این رویکرد کمک خواهد کرد.
در واقع سرمایه گذاری سبز؛ مسئولیت اجتماعی فعالان و دست اندرکاران گردشگری را به آنها گوشزد می کند وتأکید می نماید که در کنار منافع اقتصادی ناشی از ایجاد و فعالیت تأسیسات گردشگری بایستی حقوق و منافع جوامع محلی و حفظ و پایدارسازی منابع طبیعی و محیط زیست را برای آیندگان نیز مدنظر قرار دهند.
نویسنده : احمد دیناری؛ معاون سرمایه گذاری و تأمین منابع اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی